Wat is de bedoeling of het doel van jou leven? Of van grote gebeurtenissen in je leven? Kun je een poging doen om je levensdoel(en) zelf te scheppen?
Wij westerlingen groeien hier (nog) in vrede en welvaart op. Afhankelijk van de financiële draagkracht in ons gezin van herkomst krijgen we de kans om een (hogere) opleiding te volgen die ons, een leven lang, een kwalificatie geeft voor de arbeidsmarkt. Dat is verdomd handig, werkgevers selecteren op je CV en kijken nu eenmaal naar je hoogst genoten opleiding om te bepalen of je op het goede stapeltje komt.
Je krijgt een betaalde baan en inkomen. Daarmee betaal je de huur/hypotheek, de energienota, je smartphone/internet abonnement, je zorgpremie/zorgkosten, belastingen, verzekeringen, je autokosten en alle andere vaste lasten.
Doe je dat een beetje goed dan blijft er genoeg geld over om goed voor lichaam en geest te zorgen. Dat is (de juiste) voeding, beweging en zorgen dat je lekker in je vel en je kop blijft zitten.
Doe je dat ook goed dan hou je wellicht wat geld over. Dat kun je sparen, jezelf luxe cadeau doen (kleding,artikelen, uitjes, reizen) of proberen van je overgebleven geld nog meer geld te maken. (Aandelen, Bitcoins, Tweede huis).
Je bent (financieel) succesvol en dat wil je ook laten zien. Een soort genoegdoening, een rationalisatie van je harde werken. Waar, begrijp me goed, niets mis mee is.
Dat hou je jaren vol. Je wordt nóg succesvoller en past je gedrag zodanig aan dat je succesvol kan blijven. Ook als je daarom (daarvoor) steeds iets van jezelf moet weggeven/inleveren. Behouden wat is wordt dan je belangrijkste drijfveer.
Als dat voor jou geluk is, als dat voor jou een invulling van zingeving is feliciteer ik je vanaf deze plaats. Je hoeft niet verder te lezen want alles wat ik nu schrijf vind je hoogstwaarschijnlijk zweverig gezwam.
Is dit het nou? Was dit het nou?
Ieder mens gaat zichzelf die vraag een keer stellen. Sommigen pas op hun sterfbed. Velen in de midlife periode en sommigen écht eerder.
Er wordt ons nauwelijks geleerd wat zingeving is. We moeten het ieder voor zich maar uit zien te vinden. Je denkt toch niet dat je als puber een levensdoel formuleert. Onze maatschappij is daar niet op ingericht. We worden er niet toe aangespoord. Ons leven wordt (dan al) gevormd door reclame op social media en (in mindere mate) televisie en radio. We zijn een consumptiemaatschappij en daarom is alles gericht op het stimuleren van consumptie. Geraffineerde reclame moet ons doen geloven dat als we product x kopen we écht gezond, gelukkig en succesvol worden. Dus…. Weinigen kunnen die verleiding weerstaan. Identificeren zich met het geschetste ideaalbeeld en gaan overstag.
Vroeg of laat gaat ieder van ons beseffen dat materialistische welvaart en zakelijk succes niet gelijk staan aan zingevend leven.
Vroeg of laat gaat ieder van ons een enorme leegte in zichzelf waarnemen. Beseffen dat er sprake is van geestelijks (spirituele) ondervoeding. Uitputting of honger en leegte. Dat voelt niet goed, dat zal dan niet goed voelen. Dat voelt als: niet geleefd, niet echt geleefd.
Dat voelt als: zo kán ik toch niet dood gaan.
Je hebt nog steeds die wereldbaan, een glansrijke carrière en materialistisch alles wat je hart begeerde. Maar toch………..
Moet er nog iets gebeuren, nog iets worden gevuld, gevoed om jou leven echt het stempel voltooid/geslaagd te kunnen geven.
Met een beetje moed ga je dan op zoek, écht op zoek. Vanaf dat moment ziet je vertrouwde omgeving je als raar, a-typisch. Wat is er met jou aan de hand?
Nou gewoon, ik probeer mijn leven voltooid te maken, alle open eindjes te vullen, écht met mezelf in gesprek te gaan, zeker te stellen dat ik vredig mijn ogen kan sluiten en het leven los kan laten.
Gewoon even ik te zijn!
Want dáárvoor is het nóóit te laat.