Daar kan ik met mijn verstand niet bij, dat begrijp ik niet, dat is niet bewezen……..
Leven is óók accepteren dat je niet alles kán bevatten, dat ook het onbewuste misschien nog wel een meer bepalende rol in je leven vervult dat jij kunt beredeneren.
Ap Dijksterhuis, hoogleraar psychologie van het onbewuste aan het Radboud UMC schreef er een mooi boekje over: “Het slimme onbewuste”
Daarin schrijft Dijksterhuis dat ons onbewuste allesbepalend is. Ons onbewuste stuurt ons gedrag, ons denken en onze gevoelens (met een verwerkingscapaciteit die ongeveer 200.000 keer zo groot is als die van ons bewustzijn).
Wat doe jij met dit inzicht?
Ik heb het geaccepteerd waardoor ík anders in het leven kwam te staan.
Ook als ik iets niet begrijp, niet snap, niet kan beredeneren accepteer ik dat het er is. Ik voel me er niet onbehaaglijk bij, probeer het niet meer te verklaren of te bevatten. Het is er gewoon, en ik ben er óók. Kortom, ik stop met denken om het te begrijpen, te verklaren. Ik accepteer dat ik het niet begrijp, dat ik het niet kan verklaren. Dát geeft mij rust, berusting, acceptatie.
Ging dat vanzelf? Was dat eng? Had ik het gevoel out of control te zijn? Talloze vragen en gevoelens maakten zich van mij meester. Maar antwoorden…………
Acceptatie van wat zich op je pad aandient, hoe pijnlijk of moeilijk ook, heeft (vaak) een helende en rustgevende werking op me gehad. Er is wat er nú is. Geen idee waarom, ik kan het niet verklaren maar het is er. Wellicht komt die verklaring later ooit nog eens bij me binnen, maar nu even niet. En als die verklaring uitblijft? Dan leef ik toch wel door.
Kun jij het je voorstellen? Stoppen met proberen te verklaren en te begrijpen van alles wat zich in jou leven aandient? Wat op jouw pad komt?
Velen die een Bèta studie hebben gevolgd zullen écht afhaken bij het lezen van deze blog. Dat is oké. Velen die (daarna) de Academy of life hebben doorlopen zullen wellicht geboeid zijn verder te lezen. Mij boeit het niet, ik hou van jullie beiden even veel.
Wat heeft het mij gebracht? Ik leef (steeds meer) op intuïtie! Ik voel iets aan zonder erover na te (hoeven) denken. Ik doe iets op ingeving, op instinct. Dat heeft bij mij geleid (niet zomaar) tot weten zonder mijn denken aan te hebben gezet.
Ik leef, meer dan ooit, met een open mind. Dat heeft klaarblijkelijk mijn uitstraling beïnvloed. Anderen voelen zich aangetrokken door mijn Way of Life, weer anderen verafschuwen mijn opvattingen en levensstijl. Beiden is oké.
Mijn leven is aanzienlijk lichter geworden. Buitengewoon rustiger, prettiger, gelukkiger. Meer energie, meer inspiratie, meer dankbaarheid, meer acceptatie, meer rust. Meer genieten van het nú, meer leven in het nú, niet meer bezig zijn met straks of toen. Dát.
ik stond altijd al open voor wat door onze maatschappij gelabeld is als “alternatief”, “vaag” of “zweverig”, wellicht gewoon uit recalcitrantie of dwarsdenkerij. Die labeling boeit me niet, zeker ook niet de onuitgesproken “plicht” om me te conformeren aan breed gedragen en geaccepteerde opvattingen. Ik ben ik, Ik ben blij mezelf te zijn en ben niemand verantwoording schuldig over hoe ik mijn leven invul en beleef.
Ook al kan ik er met mijn verstand niet bij!