Fouten, falen, mislukken?
Het zit gewoon in je hoofd, je hebt jezelf de norm én de druk opgelegd dat jij een volmaakt mens moet zijn. Dat jij géén fouten mag maken, doe je dat wel dan ben je een mislukkeling, einde carrière, einde baan.
Wat een bullshit!
Er gaan mensen dood omdat artsen fouten maken, zonder die fouten blijven er geen mensen leven. Zo simpel is het. De moraal: als je geen fouten durft te maken neem je geen initiatieven, leert de organisatie en de maatschappij niets. Hadden we er nu niet zo voor gestaan zoals we er voor staan. Reken maar dat daar heel veel fouten aan ten grondslag liggen.
Niemand staat ‘s-ochtends op met de doelstelling om vandaag fouten te maken. Hopelijk staan er wel velen op om initiatief te nemen, te experimenteren en waarde toe te voegen. Zij die initiatief nemen doen (ook) nieuwe dingen, kiezen een andere benadering, zoeken de randen van het speelveld op, doen iets voor de eerste keer in hun leven. Tja, dan gaat er natuurlijk iets fout. Nou en!
Zij die niks doen maken geen fouten. Ze kiezen voor risicomijdend handelen. Zij die hun nek uitsteken nemen 10 initiatieven en er mislukken er 2, vooruit 3.
Dan zijn we netto 7 kilometer opgeschoten ten opzichte van degene die niets doen. Geweldig toch.
Zonder initiatief geen innovatie. Zonder innovatie geen continuïteit. Zonder continuïteit geen bestaansrecht.
Als bestaande procedures niet werken moet je wat, toch? Stel dat jij op de operatietafel ligt met een slagaderlijke bloeding. Wil je dan dat de procedures (het protocol) worden gevolgd of dat de bloeding wordt gestopt? Als dat laatste uiteindelijk niet lukt via het protocol dan hoop je toch dat de arts iets bedenkt dat afwijkt van het protocol? Dat gaat inderdaad soms fout. Maar het was toch al fout gegaan………………
Waarom mogen we als kind wel fouten maken, hoeven we niet elk examen, proefwerk of so een 10 te scoren en als werknemer klaarblijkelijk altijd een 10. Elke dag een 10, in alles wat we doen.
Waarom denken we dat al onze collega’s altijd alles goed doen? Waarom denken we dat dát (altijd alles goed doen) dus de norm is?
Weet je wat ik denk?
Je collega’s zijn buitengewoon bedreven in het maskeren, camoufleren en geraffineerd verbergen van hun eigen fouten. Natuurlijk maken ze fouten, hebben ze vele fouten gemaakt. Ze hebben daarnaast ook geleerd om daar niet mee te koop te lopen, om ze zichtbaar onzichtbaar te maken. Daardoor krijg jij het gevoel dat zij geen (nooit) fouten maken en dat jij dat dus ook niet mag doen. Dat foutloos werken klaarblijkelijk de norm (de standaard) is binnen de organisatie. Ik zeg, dream on!
Het leidt tot een verziekte cultuur en een organisatie die geen millimeter vooruit komt. Maar bovenal, het leidt tot twijfel aan jezelf en als je niet uitkijkt een burn out, langdurige uitval of ( vrijwillige) exit.
Kappen dus met die onzin. Gewoon accepteren dat niemand volmaakt is, iedereen fouten maakt en niemand altijd alles goed doet. Ook je baas niet!
En ja, er zijn van die bazen die jou willen doen geloven dat zij wél volmaakt zijn. Laat die deze blog maar eens lezen, als ze daarna nog vragen hebben kom ik graag bij ze langs.
Ze kunnen dat weigeren, vanwege een te groot ego of iets anders wat in de weg zit. Meesterlijk zullen ze mijn mening afserveren als bullshit, gevangen in hun eigen zienswijze zullen ze doorgaan met alles op basis van hun eigen (perfecte) overtuigingen.
Weet dan, dat soort bazen zijn niet de norm maar een minderheid. Een echte goede baas laat jou initiatieven nemen, je werk naar eigen inzicht uitvoeren, óók als daardoor zaken fout gaan.
Een echte goede baas heeft ook nog eens het lef om zélf de verantwoording te nemen voor de fouten die jij veroorzaakt.
Ging er bij jou niets fout vandaag? Jammer, morgen weer een nieuwe dag!